دلایل برگشت ناپذیری و خود قفل شوندگی در گیربکس های حلزونی
دلایل برگشت ناپذیری و خود قفل شوندگی در گیربکس های حلزونی
دندانه های موجود چرخ دنده و ماردون گیربکس حلزونی دارای تعداد مشخصی می باشند که وظیفه مشخص کردن سرعت خروجی توان و نسبت تبدیل گیربکس حلزونی و همچنین خاصیت خود قفل شوندگی گیربکس را برعهده دارد. به طور کلی، نسبت تبدیل بالاتر از 1:46، اولین شرط خود قفل شوندگی در گیربکس های حلزونی است. به هر میزان که نسبت تبدیل گیربکس حلزونی به عدد 7 نزدیک تر بشود، میزان برگشت پذیری آن هم افزایش خواهد یافت.
امکان خود قفل شوندگی هم درزمان حرکت چرخ دنده‌ها و هم در حالت ثابت وجود دارد. هرچند زمانی که چرخ دنده گیربکس حلزونی حالت ثابت و بدون حرکت داشته باشد، احتمال برگشت ناپذیری و خود قفل شوندگی بیشتر است.
یکی دیگر از عوامل تاثیر گذار در خود قفل شوندگی گیربکس ها، ضریب اصطکاک بین چرخ دنده و ماردون می باشد.
ضریب اصطکاک به عواملی مانند مواد به کار برده شده در اجزای سازنده و نحوه روغن کاری بین آن‌ها، طریقه نصب کردن گیربکس و همچنین لرزش و ارتعاشات ایجاد شده در دستگاه بستگی دارد.
اصطکاک در حالت ساکن یا استاتیک بیشتر از زمانی است که دستگاه در حال حرکت یا دینامیک باشد ، به همین دلیل برگشت ناپذیری حالت استاتیک بیشتر از برگشت ناپذیری در حالت دینامیک است.
از عوامل دیگر موثر بر خود قفل شوندگی گیربکس‌ها، زاویه اصطکاک بین چرخ دنده ها و ماردون است که این زاویه باید بیشتر از زاویه لید ماردون باشد. در واقع زاویه حلزونی و ضریب اصطکاک، از اصلی ترین عوامل تاثیرگذار بر زاویه اصطکاک هستند و باعث باقی ماندن اشیاء در جای خود می شوند.
